รู้จักและรู้จักไฟเบอร์กลาสได้อย่างไร?

เส้นใยแก้วได้รับการผลิตมาหลายศตวรรษแล้ว แต่สิทธิบัตรที่เก่าแก่ที่สุดได้มอบให้กับ Hermann Hammesfahr นักประดิษฐ์ชาวปรัสเซีย (1845–1914) ในสหรัฐอเมริกาในปี พ.ศ.

ในปีพ. ศ. 2475 เมื่อนักวิจัย Game Slayter ของ Owens-Illinois นำเครื่องบินอัดอากาศไปยังกระแสแก้วหลอมเหลวและผลิตเส้นใยเขาได้ค้นพบการผลิตเส้นใยแก้วจำนวนมากโดยบังเอิญ สิทธิบัตรสำหรับวิธีการผลิตใยแก้วนี้ถูกนำไปใช้ครั้งแรกในปีพ. ศ. 2476 โอเวนส์เข้าร่วมกับคอร์นนิ่งในปี พ.ศ. 2478 โอเวนส์คอร์นนิ่งได้แก้ไขวิธีการและผลิต "Fiberbolas" (สะกด "s") ที่จดสิทธิบัตรในปี พ.ศ. ในขั้นต้นไฟเบอร์กลาสเป็นใยแก้วชนิดหนึ่งที่เส้นใยดักจับก๊าซจำนวนมากทำให้มีประโยชน์ในฐานะฉนวนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อุณหภูมิสูง

du Pont ได้พัฒนาเรซินที่เหมาะสมในปีพ. ศ. 2479 เพื่อรวมเส้นใยแก้วและพลาสติกเพื่อผลิตวัสดุผสม บรรพบุรุษแรกของเรซินโพลีเอสเตอร์สมัยใหม่คือเรซินของ Cyanamid ในปีพ. ศ. 2485 ในเวลานั้นมีการใช้ระบบการบ่มด้วยเปอร์ออกไซด์ เมื่อรวมใยแก้วและเรซินปริมาณก๊าซของวัสดุจะถูกแทนที่ด้วยพลาสติก ซึ่งจะช่วยลดประสิทธิภาพของฉนวนให้เท่ากับมูลค่าทั่วไปของพลาสติก แต่ตอนนี้วัสดุผสมนี้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแรงอย่างมากเป็นครั้งแรกและคาดว่าจะใช้เป็นโครงสร้างและวัสดุก่อสร้าง วัสดุผสมใยแก้วจำนวนมากยังคงเรียกว่า "ไฟเบอร์กลาส" (เป็นชื่อสามัญ) ซึ่งใช้สำหรับผลิตภัณฑ์ใยแก้วที่มีความหนาแน่นต่ำซึ่งมีก๊าซแทนพลาสติก

Ray Greene จาก Owens Corning ผลิตเรือคอมโพสิตลำแรกในปี 1937 แต่เนื่องจากความเปราะของพลาสติกที่ใช้จึงไม่มีการพัฒนาเพิ่มเติมในเวลานั้น ตามรายงานในปี 1939 รัสเซียได้สร้างเรือโดยสารที่ทำจากวัสดุพลาสติกในขณะที่สหรัฐฯสร้างลำตัวและปีกของเครื่องบิน รถคันแรกที่มีตัวถังไฟเบอร์กลาสเป็นต้นแบบของ Stout Scarab ในปีพ. ศ. 2489 แต่รถรุ่นดังกล่าวไม่ได้เข้าสู่การผลิต